Paruzja. Brzmi znajomo? Jeśli nie, no to czekaj, bo zaraz Cię zaskoczę! Paruzja to temat, który od wieków fascynuje wielu. W skrócie dotyczy on ponownego przyjścia Chrystusa na świat. Ale dlaczego jest to tak ważne? Czy to ma coś wspólnego z dniem pańskim, czy adwentem? W tym artykule postaram się rozwikłać te zagadki i wytłumaczyć, czym jest paruzja, jak jest postrzegana w Biblii i jak wpływa na naszą współczesność.
Czym jest Paruzja w języku polskim?
Paruzja oznacza „przyjście” czy „obecność”. W języku polskim to słowo jest używane przede wszystkim w kontekście religijnym, odnosząc się do powtórnego przyjścia Chrystusa na świat. Odniesienia do paruzji pojawiają się zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie, choć w różnych kontekstach.
W Starym Testamencie prorocy zapowiadali dzień Jahwe, dzień sądu i ostateczne zwycięstwo dobra nad złem. Proroków Starego Testamentu nazywano „głosicielami dnia pańskiego”, co miało na celu przypomnieć ludziom o zbliżających się plagach i nieszczęściach, które spotkają grzeszną ludzkość.
Z kolei w Nowym Testamencie paruzja odnosi się bezpośrednio do powrotu Chrystusa. Apostołowie, inspirowani słowami Jezusa, mówili o tym dniu jako dniu chwalebnym, ale też pełnym tajemnicy. Było to dla nich źródłem nadziei i wsparcia w trudnych chwilach.
Drugie przyjście Chrystusa – jak to rozumieć?
Jezus zwraca uwagę na swoje drugie przyjście w Ewangeliach, zwłaszcza w Mt 24. Mówi tam m.in. o tym, że „ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego”, i że wszyscy „ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego na obłokach z wielką mocą i chwałą”.
Chociaż dokładny czas tego przyjścia jest tajemnicą, Jezus podkreśla, że będzie to zaskoczenie, podobne do niespodziewanego przyjścia złodzieja w nocy. Z tego powodu wierni powinni być zawsze gotowi i czujni.
Paruzja w Starym Testamencie i Nowym Testamencie – co mówi Biblia?
Termin „paruzja” pojawia się w wielu księgach Nowego Testamentu. W 1 Tes Paweł pisze o tym, jak wierni „czekają na Syna Bożego z niebios”. Z kolei w 2 Tes mówi o „dniu Chrystusa – dniem przyjścia Syna Człowieczego”. W listach Pawła do Koryntian (1 Kor) oraz w Apokalipsie św. Jana (Ap) znajdziemy więcej szczegółów na ten temat.
Czym różni się paruzja od adwentu i dnia pańskiego?
Adwent to czas oczekiwania na przyjście Chrystusa – ale nie tylko jego powtórne przyjście, lecz także pamiątkę pierwszego przyjścia w postaci narodzenia w Betlejem. Dzień Pański, z kolei, odnosi się do ostatecznego sądu i pełnej realizacji planu zbawienia.
Paruzja, z drugiej strony, jest bardziej skupiona na ostatecznym i triumfalnym powrocie Chrystusa. To moment, kiedy Bóg zakończy swoje dzieło zbawienia, Jezus przyjdzie sądzić żywych i umarłych, a wszystkie proroctwa zostaną spełnione.
Jak nazywamy ponowne przyjście Jezusa na świat?
Ponowne przyjście Jezusa na świat jest szeroko opisane w Piśmie Świętym, zwłaszcza w Nowym Testamencie, i jest nazywane paruzją. Termin ten, wywodzący się z języka greckiego, był używany w tamtych czasach, aby określać pojawienie się władcy lub urzędnika o wysokiej randze. W kontekście biblijnym paruzja odnosi się do powtórnego przyjścia Jezusa, o którym przepowiadali apostołowie w wielu listach, takich jak 1 P, 2 P czy listu do Tesaloniczan. Istnieje wiele zapowiedzi dotyczących tego wydarzenia, które można znaleźć w ewangeliach, głównie w Mt, Łk oraz Mk. Na przykład w ewangelii według św. Mateusza Jezus mówi o dniu, w którym „Syn Człowieczy przyjdzie w swojej chwale”.
Ważne jest również, aby zrozumieć kontekst paruzji w kontekście historii zbawienia. Objawienie Jezusa w ewangeliach opisuje wiele znaków poprzedzających Jego powtórne przyjście. Przede wszystkim pojawią się fałszywi prorocy i mesjasze, którzy będą próbować wprowadzić w błąd wielu ludzi. W 2 P czytamy o pojawieniu się antychrysta oraz o wielkich prześladowaniach, które spotkają wyznawców Chrystusa. Jednakże, zanim to nastąpi, ewangelia będzie głoszona w całym świecie, dochodząc do każdego poganina. Dodatkowo nastąpi nawrócenie Izraela, co zostało zapowiedziane przez proroka Joela.
Współczesne encyklopedie i źródła teologiczne często odwołują się do tych zapowiedzi, starając się je interpretować w kontekście aktualnych wydarzeń i nauki kościoła. Niektóre z nich sugerują, że zanim Jezus zstąpi z nieba na końcu świata, nastąpi wskrzeszenie zmarłych i ostateczny sąd. Określenie „dnia pańskiego” odnosi się do tego wyjątkowego momentu w historii zbawienia, kiedy to, jak opisuje to ostatnia księga Pisma Świętego — Apokalipsa — Bóg przypieczętuje swoje ostateczne zwycięstwo nad grzechem i śmiercią. Pojawienie się antychrysta, jak wspomniano w listach apostoła Pawła, zwłaszcza w 1 i 2 Tes, stanowi ważny aspekt nauki chrześcijańskiej na temat końca świata. Chrystusa związane z tym dniem, jak określano pojawienie się władcy w starożytnym świecie, będzie chwalebne i pełne mocy.
Paruzja, czyli powtórne przyjście Jezusa na świat, jest głęboko zakorzenionym pojęciem w chrześcijańskiej tradycji i teologii, a jej zapowiedzi można znaleźć w wielu miejscach Pisma Świętego. Oczekiwanie na ten dzień napędza wiarę wielu pokoleń chrześcijan, a różne przykłady użycia tego terminu w kontekście biblijnym i teologicznym dodatkowo wzbogacają nasze zrozumienie tej ważnej koncepcji.
Podsumowanie
Paruzja to nie tylko ciekawy termin teologiczny, ale przede wszystkim ważny aspekt naszej wiary. To przypomnienie o tym, że Bóg nie zapomniał o swoim ludzie i że w ostatecznym rachunku dobro zwycięży nad złem. Oczekując tego dnia, niech będzie dla nas źródłem nadziei i inspiracji do życia w zgodzie z nauką Chrystusa.